Sinds een jaar of vijftien vis ik eigenlijk het grootste gedeelte van de tijd op de roofvis, meer specifiek op de snoekbaars vanuit de boot (verticalen) en op de (grote) snoek vanaf de kant (doodaas). Al jaren stond mijn pr snoekbaars stokstijf op 89 centimeter. Sterker nog ik heb er in al die jaren 3 kunnen vangen die exact 89 centimeter waren. Alle drie verticaal gevangen op de shad en bij meting op een rechte meetplank helaas nooit over de o zo heilige 90 cm grens. Gek genoeg is deze grens voor mij sinds jaren magischer dan de 1 meter grens bij de snoek. Waarschijnlijk omdat deze grens voor mij, tot voor kort, niet te passeren was. Vele sessies heb ik gehoopt en geroepen dat ik de hele dag geen beetje zou hoeven te voelen als ik maar die ene 90-er kon zien! Verschillende keren getuige geweest dat één van mijn vismaatjes in de boot een schitterend kasteel van 90+ binnen draaide en uiteraard mee gejuicht en gevierd. Maar telkens was ik de man die de foto maakte en niet de man die de vis vast mocht houden. Als ik alle uren optel die ik heb ‘geïnvesteerd’ in het vangen van mijn droomsnoekbaars kom ik lachend over de paar duizend uren heen. Gelukkig is het nooit een straf om te mogen vissen en haal ik veel genoegdoening uit de minder grote vissen, maar toch, doelen heb je en dromen moet je blijven houden.
Gek genoeg viel de afgelopen week alles op de plaats. Tijdens een tweetal snoeksessies, die ik overdag was gestart en tot aan de schemer was doorgevist, had ik veel ‘last’ van giga fluiters. Of te wel bizarre runs. Gek genoeg kwamen deze fluiters pas vanaf het invallen van de schemer. Ik viste met vrij grote voorns, sardines en horsmakrelen voorzien van een takel met twee dreggen bij de staartvin en bij de rugvin, recht op de rug van de vis. Omdat ik zelf geen voorstander ben van het onnodig door laten bijten, sla ik vrijwel direct aan. Met aanslaan bedoel ik in dit geval strak draaien van de lijn en de hengel liften. Want ook aanslaan is voor snoek met takels, naar mijn bescheiden mening, niet nodig. De haak zet zichzelf bij het strak draaien van de lijn. Hard slaan riskeer je het uit de bek slaan van de takel en het missen van de vis. Bij de eerste paar runs ‘sloeg’ ik elke keer een gat in de lucht. Bij inspectie van de aasvis viel het mij op dat er in de flank van de vis twee grote tandafdrukken zaten die redelijk uit elkaar stonden. Dat kan geen snoek geweest zijn. Ik meen dat het vierde of vijfde run was die ik wist te verzilveren. Het was inmiddels donker geworden en het aan het bonken tijdens de dril voelende wist ik dat er een snoekbaars aan de sardien zat. Na een korte dril kon ik de aasdief landen. Het ging in dit geval om een snoekbaars van ongeveer 75 centimeter. Bij het onthaken zag ik vrijwel direct dat mijn vermoeden voor wat betreft de tandafdrukken klopte. Snoekbaars heeft een compleet ander gebit dan de snoek en de bek kenmerkt zich door de grote voortanden in de bovenkaak. Ik heb na het onthaken en releasen van de vis mijn spullen gepakt en in de auto plannen gemaakt, hoe ik de volgende keer meer van deze aanbeten zou kunnen verzilveren.
Op woensdagmiddag vroeg klaar met werken en aangezien ik in de ochtend de eerste echte nachtvorst heb mogen aanschouwen (krabben van de ruit), was de zin om te gaan vissen meer dan groot. Inmiddels had ik ter voorbereiding een groot aantal kakelverse grote spiering aangeschaft bij de mannen van Roofvisaas.nl. Nieuwe tactiek was gericht op de snoekbaars met een slankere aasvis, kleinere takels en het plaatsen van een dreg aan de flank van de vis. Rond drieën de stek ingenomen, rodpod opgezet, piepertjes aan en koffie ingeschonken. Benieuwd naar wat er zou gaan komen. Alle andere keren op deze stek alleen gevist met voorn, sardines en horsmakreel. Spiering is een visje dat van origine niet voorkomt op dit water. Maar het vertrouwen in dit aasvisje is groot. Vele grote snoeken en mooie maatse snoekbaarzen hebben zich eerder vergrepen aan dit aasje. Dus het moest goed komen. In de verte zag ik een aantal visbootjes ‘rommelen’ in de diepe gaten van de put. Het water gaat makkelijk de 10 meter grens voorbij qua diepte. Gevoelsmatig wist ik dat ik in die diepte niet moest zijn. Het water is nog vrij warm en het wemelt werkelijk van de aasvis kort onder de kant. Ik zag de mannen wel vangen overigens, maar toen het eenmaal rond vieren was en de zon vrijwel onder was vertrokken de visbootjes.
Gek genoeg leek dat onder water wel het startsein om de kant op te zoeken. Ik kreeg net over vieren de eerste run. Vele meters lijn gierden langs de Fox pieper die het uitgilde. Ben geen karpervisser maar het geluid van die gillende piepers heb ik de afgelopen tijd wel leren waarderen! Heerlijk geluidje werkelijk. Na het losklikken van de hengel uit de achtersteun de lijn strak gedraaid en aangeslagen. Aangezien de bek van de snoekbaars harder is dan die van de snoek in dit geval wel een goede mep gegeven. De eerste run wordt verzilverd en na een dril van een vijftal minuten meldt zich de eerste snoekbaars. 78 centimeter boze glasogen kijken mij aan. Na het onthaken, waarbij alleen de onderste dreg aan een puntje zat gehaakt, zwom de vis weer prima weg. Nog voor ik mijn handen kon drogen aan de doek gilt de andere pieper het uit. Na een korte sprint de tweede hengel uit de steuntjes getrokken, lijn strak gedraaid en aangeslagen. Mis! Dit fenomeen herhaalt zich drie keer in nog geen tien minuten. Bij het bekijken van de aasvis na het binnen draaien is het duidelijk zichtbaar dat de spiering in de flank gegrepen is. De buikjes zijn opengereten en de grote tandafdrukken verraden dat het hier gaat om snoekbaars. Het is inmiddels zo goed als donker geworden en ik ben een aasvis of 6 lichter. Bij de volgende run weet ik de haak te zetten en vrijwel direct voel ik dat dit een serieuzere vis. Na een aantal kenmerkende bonken lijkt de vis zich op eigen gewicht op de bodem vast te leggen. Aan de top van de hengel te zien is het een zware vis. Nu maar hopen dat deze dame mij niet te slim af is. Bij het aanzetten van mijn hoofdlampje en het schijnen op het water zie ik dat er een mooie witkleurige buik boven water komt. De vis geeft zich gewonnen. De laatste tien meter lijn draai ik rustig binnen en naar mate de vis dichterbij komt, krijg ik het vermoeden dat dit wel eens de zo begeerde 90-er zou kunnen zijn. Ik pak snel mijn Fox net en schuif deze met licht trillende handen onder de vis. Binnen!
Bij het neerleggen op de onthaakmat is het snel duidelijk. De vis meet exact 92 centimeter! Als een kind zo blij zet ik de vis kort in de retainer en pak ik snel mijn statief en compact camera. Zal je altijd zien dat wanneer je je record vis vangt je moederziel alleen in het donker staat. Na het uitmeten van de fotoplek snel op de foto met de mooie snoekbaarsdame en vlug weer releasen. Een harde klap met de staart verklapt dat mevrouw weinig hinder heeft ondervonden van de fotosessie en bij het licht van mijn hoofdlampje zie ik dat ze rap de diepte in schiet. Damn…. Wat een beleving. Snel loop ik terug naar mijn cameraatje om te zien of de foto gelukt is. Nog voor ik de camera van mijn statief af heb gedraaid schreeuwt de andere pieper het uit. Oh ja, ik was aan het vissen!! Ik grijp de hengel uit de steun en sla aan. Of het de spanning was of gewoon de verbijstering van de vorige vis, ik voel niet direct dat er weer een vis gehaakt zit. Pas na een aantal draaien aan de molen merk ik dat de gehaakte vis mij tegemoet komt. Hij voelt gek genoeg nog zwaarder dan degene waar ik zojuist nog van onderste boven was. Na een pittige dril komt de vis binnen schepafstand en pak ik mijn schepnet weer. Dan geeft de vis nog een zware klap met de staart en lost zichzelf. Het enige wat ik nog zie is een giga dikke witte pens en een grote draaikolk. Nu weet ik wel dat het altijd de grootste zijn die je verspeeld, maar deze snoekbaars was een spreekwoordelijke kop groter dan de vorige. Na wat aanmoedigende taal (eigenlijk gewoon schelden en tieren…) vis ik vol goede moed weer door.
Nog binnen de vijf minuten meldt zich de volgende vis aan de hengel. Deze keer ben ik op tijd en voelt de vis wederom goed aan. Na een mooie dril waarbij de vis een aantal keren de diepte in beukt komt de vis onder de kant. Direct zie ik dat het weer een machtige 90-er is. Gauw scheppen voor ze mij weer te slim af is. Bij het liften van het net voelt de vis zwaarder als haar zus. Een dikke ronde buik laat zien dat er zeer waarschijnlijk nageslacht aanwezig is in de mooie volle buik. Ook deze vis weer nipt gehaakt. Bij meting op de onthaakmat stopt het lint op exact 90 centimeter. Bizar….
Ik vang die avond 4 vissen in de 13 runs die ik heb gehad. En dat alles in drie uur tijd. De kleinste vis was 75 centimeter. Twee mooie 90-ers en een dikke 80-er. Alles op de spiering op misschien 2 tot 3 meter water. Zomers vis ik geregeld vanaf de kant op snoekbaars op ondiep water en wist dan ook wel dat deze zich met de schemer goed laten vangen op ondiep water. Met de boot vangen we in de winter langs de paaistekken ook de mooiste op ondiep water, maar tot voor kort had ik daar vanaf de kant in de winter (of late najaar) nooit gericht op gevist. Moge duidelijk zijn dat dit vanaf nu verandert!
Nog binnen een week ga ik op herhaling op dezelfde stek. Weer zie ik dezelfde bootjes in de diepte van de put vissen. Ik kan uiteraard mijn lach niet inhouden en denk zelfverzekerd bij mijzelf, rommel maar lekker aan in de diepte, ik room het kantje wel af.
Deze sessie lijkt een herhaling van zetten als het gaat om de aanbeten, het harde werken en de vele missers. Ik vang in deze sessie wederom 4 vissen en verspeel er 8. Tenminste sla 8 keer een gat in de lucht. Een van de gevangen vissen overtreft al mijn verwachtingen. Wederom gevangen aan een grote spiering van Roofvisaas.nl
Het zal rond etenstijd geweest zijn dat mijn maatje effe een bakkie kwam doen om te kijken of er nog wat gevangen werd. We hadden al effe contact gehad via de app waarbij ik had aangeven dat ik, ondanks de harde oostenwind, mijn warmtepak had uit gedaan omdat ik het zweet op de rug had staan. Uiteraard geloofde hij mij niet en kwam zelf polshoogte nemen. In het half uur dat hij naast me zat verspeel ik drie vissen en vang ik er eentje. Laat dat nu net de allergrootste van de avond zijn!
Tijdens de dril gaf ik al lachend aan dat hij vast de camera uit de tas kon pakken en zich mocht voorbereiden op een megavette vis. Bij het naar boven komen van de vis, waarbij een gigastekelkam zichtbaar was, hoor ik mijn maatje zeggen dat hij nog nooit zo een grote snoekbaars had gezien! Vakkundig schuift hij het net onder de vis en wordt de vis op de onthaakmat gelegd. Even zijn we beiden stil…. Damn wat een bak, bizar! Bij meting op de onthaakmat gaf het lint 96,5 centimeter aan. De onthaakmat inclusief vis aan de weger gehangen. Dik 11 kilo…. Ik was blij dat hij erbij was. Met dit soort vissen is een getuige altijd fijn! Het valt ook niet mee om in het pikkedonker en zielsalleen een goede foto te maken. Binnen een paar tellen worden een paar mooie foto`s geschoten en mag de hoogzwangere dame terug naar haar element. Ook deze keer word ik bedankt met een flinke klap met de staart en wat spetters fris water in het gezicht. Schitterend gezicht hoe zo een mooie zware vis de diepte in gaat.
Uiteindelijk vang ik in deze twee sessies 8 vissen. De kleinste nog dik in de 70 centimeter (ik heb dagen met verticalen dat een 70-er al uitzondering is). Ik krijg wel 25 runs, dus daar is winst te behalen. Het blijft echter een schuwe vis die gauw los laat. Vissen met een pike swinger, open spoel en schuiflood is een must. Bij de minste weerstand laat de vis direct los. Gek genoeg bereik ik in deze 7,5 uur meer dan in de paar duizend uren in de boot. Misschien wel omdat je vist op de stekken die anderen links laten liggen omdat de scholen snoekbaars, die zich makkelijker laten vangen, zich ophouden op de diepere wateren. Voor mij is het wel duidelijk dat je voor de mooie vissen niet diep hoeft te vissen en af en toe een gokje moet wagen. Natuurlijk moet je het treffen en krijg je nul garantie, maar soms valt alles op zijn plekkie. Weer een doel bereikt en de lat een stukje hoger gelegd!
De eerste van de drie 90-ers. Exact 92 centimeter pracht!
De tweede in de serie bizar, exact 90 centimeter en mooi vol en rond
In één woord schitterend te noemen! 96,5 cm ware pracht!